Het is weer gedichtenweek. Dit voert me terug naar het allereerste gedicht dat me inspireerde.
Oh captain, My captain van Walt Whitman.
Deze komt voor in de prachtige film: ‘Dead Poets Society’. Het deed me iets.
Als opdracht tijdens mijn opleiding journalistiek, moesten we een gedicht zoeken dat ons inspireerde. Zonder twijfel nam ik deze met de grondige uitleg waarom.
Maar het bleef niet bij dit gedicht. Leaves of Grass, Keats, Elizabeth, er waren er zoveel. Ik verslond gedichten, leerde ze vanbuiten, gebruikte ze als mantra. Ik proefde de engelse literatuur op mijn tong en genoot ervan.
Nu, zoveel jaren later, herlees ik al deze gedichten en leer ik nieuwe pareltjes.
Sommige dingen veranderen niet.
Ik vind het nog altijd fantastisch!