Omdat de zoon (en vooral ik) een zware nacht hebben gehad met verhogingen en koorts, toch maar naar de dokter gebeld.
Jammer genoeg was er geen plaats, maar we konden wel de dag erna gaan. Geen erg, het ging alleen maar om verhoging en hoofdpijn/buikpijn.
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende ochtend op weg naar de nieuwe dokterspraktijk. Ik had een vaag idee van waar het moest zijn, maar uiteindelijk toch twee keer voorbijgereden. Eindelijk aangekomen. Gestresseerde moeder, geïrriteerd kind.
In de auto waarschuwde ik de zoon al dat ie waarschijnlijk een covid-test moest ondergaan. (Vorige keer was dit een drama en de dokter geraakte niet dichter dan 2 meter.)
Inderdaad, hij moest een covid-test ondergaan. Ik zal je de schreeuwbuien en alle drama’s (appel en boom) die daarna kwamen je maar besparen. Resultaat: 10 dagen quarantaine voor moeder en zoon.
Op zich is quarantaine niet echt een straf voor me, maar quarantaine met een springlevende 9-jarige (want ja, nu is ie helemaal genezen), dat is pas een uitdaging.
ps. Ondertussen ben ik al op zoek naar kostscholen.