Nu mijn blog wat bekender raakt, vragen sommigen mij wat ‘Sanjurosworld’ betekent.
Als kind en tiener had ik heel veel last van nachtmerries en intense dromen.(Dat heeft de zoon echt wel van mij) Mijn nachtmerries duurden dagen, weken en bouwden op tot een onovertroffen ‘The Walking Dead’-moment tot ik zelfs niet meer uit mijn bed durfde ’s nachts.
(Heel irritant voor iemand met een kleine blaas).
Mijn fantasie rees de pan uit. (ok, ok, nog altijd.)
Omdat ik hier zoveel last van had, zei iemand op een dag: ‘Je moet je dromen proberen te herinneren en ze neerschrijven. Misschien vind je de reden waarom je zo droomt.’ (Het was niet bij haar ingekomen dat ik een vergevorderde fantasie had en Stephen King en andere horrorauteurs aanbad) . Dus schreef ik braaf mijn dromen en nachtmerries op.
In een van die nachtmerries verrees Sanjuro. Een kaalkop met tattoos, steenhard van buiten maar met een hart van goud. Sanjuro heeft mij een hele week zoveel angst aangejaagd, tot ik hem begon neer te schrijven. Een heel verhaal schreef ik rond hem.
Ik begreep toen eindelijk de kracht van schrijven.
Vanaf dat moment besefte ik dat ook verhalen schrijven in mijn bereik lag. Sanjuro ligt ondertussen al jaren veilig in mijn boekenkast, onafgemaakt, samen met andere verhalen. Maar hij herinnert mij aan de liefde en drang om te schrijven.