De uitdrukking: ‘De tijd vliegt’. Vaak geuit door volwassenen en ouderen.
Als kind begreep ik dit nooit. ‘Hoe kan de tijd nou vliegen?’ Ik vond dat alles ongelofelijk lang duurde. (Weinig geduld, toen al!)
Voor een kind kan een uur een eeuwigheid duren (zeker als je ergens moet stilzitten of wachten ) en 2 maanden vakantie vliegen zo voorbij. Kinderen hebben niet echt een besef van ‘tijd’. Ze leven in het hier en nu en denken niet aan morgen. (Tenzij je ze een playstation 5 beloofd hebt die pas maanden later uitkomt.)
Ik wed dat er velen onder ons zo dachten tijdens hun jeugd. De tijd was relatief, we genoten van elke dag (soms meer, soms minder) en maakten ons geen zorgen. (Buiten de puber-prikkelingen)
Nu, jaren later, beseffen we wat onze ouders en grootouders bedoelden met: ‘de tijd vliegt’. Het ene moment heb je een pasgeborene en twee seconden later loopt er een mokkende pre-puber in huis. En het lijkt alsof je gewoon even met je ogen knipperde.
We maken ons zorgen om morgen waardoor we soms vergeten te leven in het heden. Een vriend van me zei ooit: ‘Je moet leren meer te genieten van het leven en je minder zorgen te maken. Je kind overleeft het wel. (Ik als eeuwige piekeraar. En zie nu, 9 jaar later, blijkt dat ie gelijk had.)
Ook bij ons komt er hier en daar een grijs haartje bij. En dat nachtje doordoen: dat zit er al lang niet meer in. (Mocht ik me er toch nog eens aan wagen, heb ik een week genot van oververmoeidheid en wallen waar zelfs mijn BB creme niets tegen kan.)
Maar toch zou ik de laatste 9 jaar niet anders willen. We hebben geleerd, geleefd, genoten. We hebben geweend, gelachen, gezongen. We hebben alles gedaan wat het leven ons toelaat.
En laat die tijd maar vliegen, ik vlieg wel mee 🙂
sanjurosworld.com 