Lockdown, het woord van 2020 en blijkbaar ook van 2021. We gaan er voor, met een reuzevaart.
Sinds maart 2020 zijn we enorm creatief geworden met woorden.
De eerste keer dat men sprak over lockdown, had ik geen idee wat het betekende. Het deed me denken aan oorlogen, koude winters, barre omstandigheden (à la The walking Dead). Het sociale leven werd aan banden gelegd. Mensen begonnen te hamsteren. Winkels gingen dicht. WC-papier was enorm in trek. (Had ik het toen geweten, ik had geïnvesteerd.)
Lessen werden thuis gevolgd, schreeuwende kinderen een hele dag rond je hoofd, terwijl je in meetings zat. (‘Coronamoorden?’)
Het leven werd een beetje trager, rustiger. Hobby’s werden (her-)ontdekt: wandelen, fietsen, alchohol. (Coronahobby’s)
We staan ondertussen voor een zoveelste lockdown. (Eerlijk gezegd ben ik de tel kwijt) Nederland heeft de zijne verlengd, Frankrijk is ook terug begonnen, evenals Duitsland. We ontsnappen er niet aan.
De kappers mochten eindelijk terug open (‘coronakapsels‘). De eerste lockdownbaby’s zijn een feit.
Het begint me eerlijk gezegd een beetje tegen te steken. (‘Coronamoeheid‘.) Niet zozeer het van thuis uit werken, maar eerder het niet meer zien van vrienden. Als de zoon dan nog hele dagen thuis zit wordt het weer helemaal te gek. (‘Coronastress‘)
We zien artikels in de krant verschijnen van feestjes hier en daar (lockdownfeestjes, woehoe), het begint zwaar te wegen voor iedereen. En waar zijn die spuitjes nou? Aan dit tempo zijn we er volgend jaar nog niet, vrees ik. (‘Corona-dipje?’)
En de zoon? Die ziet het wel zitten, dat extra weekje thuis. ‘Wauw, dan kan ik een hele dag gamen.’ (Toch eens denken aan schermloze momentjes?)
Ach, een verzuchting. Ik neem nog een tasje thee (‘coronawelzijn‘) en we doen terug verder.
Wil je weten hoe Anke het aanpakt? #lockdownornolockdownthatsthequestion
Tot later, lockdownvrienden