Review: De schade beperken.

Auteur: Leen Raats

Een verhaal over vriendschap, liefde en de onzinnigheid van het leven. Over Wil en haar vriendschap met Elke. Een eerlijke weergave.

Achtergrond: ik krijg dit gesigneerde (!) boek, met een persoonlijke tekst op een heel mooi kaartje en een aantal bierviltjes. Ik leg de bierviltjes opzij, zodat ik ze zeker niet kwijtraak. Dit is de eerste keer dat er bij een boek bierviltjes zijn. Ik vind het vernieuwend en leuk. Als ik eenmaal halverwege het boek zit, begin ik het te begrijpen. De sfeer die Leen probeert te creëeren. Het kaartje dient nu als mijn nieuwe bladwijzer.

Grafisch: Dit is heel mooi werk, eenvoudig, leuk, lief.

Inleiding: Het verhaal neemt me mee, door de ogen van Wil, een Nederlandse jonge vrouw. Hoe Wil haar vriendschap beschrijft met Elke. Hoe ze niet met, maar ook niet zonder elkaar kunnen.

Inhoud:
Het begint heel sober, heel droog. Hoe en wie Wil is. Daarna komt de relatie met Elke dieper aan de beurt. Niet alleen hoe ze met elkaar overweg konden, maar vooral, hoe ze met zichzelf konden leven. Wil en Elke, elk in hun wereld, maar niet opgevend aan hun vriendschap.

Er komen een aantal bekende plaatsen voor, zeker voor degenen die in Mechelen hebben gestudeerd. Een aantal herinneringen aan hoe we zelf waren als eerste-jaars student.

Het verhaal heeft twee zijden, een trieste en een positieve. Het gaat over vriendschappen, liefde, persoonlijke barricades. Over ‘dochter-moeder-vader- relaties’ tot ‘vriendinnen-relaties’. Hoe we elkaar, soms ongewild, pijn kunnen doen, terwijl we toch het beste willen voor elkaar. Hoe we, ondanks wat we doen, elkaar liefhebben en dit alles kunnen overwinnen.

Het is een zeer boeiend,’back to the basics’ verhaal, met echte plaatsen, vriendschappen, uitspraken, maar vooral, hoe we waren en hoe we kunnen zijn.

Ook al herken ik geen enkele songtekst die Leen heeft beschreven, toch kan ik mij er in vinden. Ik begrijp dat Leen wordt geïnspireerd door muziek. Het is een deel van haarzelf en zodoende van haar boek.

Ondertussen hebben de bierviltjes gediend door in mijn handen rond te draaien en ze voeren me mee naar mijn eigen studententijd.

Conclusie: Een eerlijk boek dat je moet leren kennen. Fijn om te lezen, pijnlijk eerlijk en vooral: er is heel veel moeite in gestoken.

Ik kijk uit naar je volgende boeken!

Meer weten over Leen?
– Hier vind je het interview dat ik met haar heb mogen doen.
– Website van Leen