Niets is gratis.

Ik ben er weer in getrapt, met open ogen en lege handen, maar een kapot wasmachine minder.

Een tijdje geleden was ons wasmachine kapot. Dus een nieuwe besteld via een befaamde/beruchte webshop waar dan ook werd vermeld: “oud wasmachine wordt meegenomen.”

Waar we niet bij stilgestaan hadden, was dat die helemaal leeggepompt moest worden. Of toch leeggemaakt. (Of iets, waar ik totaal geen idee van heb wat het betekende) En die van ons was dat niet, zeiden de beide mannen. Volgens ons hadden ze gewoon geen zin om die twee verdiepen naar beneden te sleuren. Maar goed, stond er hier een wasmachine in onze al te kleine gang.

Hadden we eens een idee. Elke donderdag rijdt er hier een kamionette rond met luidspreker om oud ijzer gratis op te halen. Dus, ik volle moed, naar beneden, en hou ze tegen met de vraag of ze ook een wasmachine meenemen?

Twee Franstalige mannen kijken me aan, zeggen volmondig: “Oui oui, c’est où? Ik: “ja op twee hoog wel.”

Voor ik die mannen kon stoppen, kwamen ze al mee naar binnen en boven. (Ik heb teveel fantasie, dus ik verwachtte me al aan erger, veel erger. Had mijn gsm al bij de hand en het noodnummer stond klaar.)

Boven aangekomen kijken ze naar het wasmachine en zeggen heel serieus: Dat is dan 20 euro. . Wablieft? ik sta verstomd en zeg: “het was toch gratis?”

‘Jaja, maar het is zwaar he en het is hoog.’ Zeggen die mannen. (Nou, dat wisten ze ook voordat ze naar binnen stormden, denk ik dan.)

Ik zei nog van: “Geef me je nummer, dan bellen we je wel als hij beneden staat”. Voor ik het wist, hadden ze de wasmachine al vastgenomen en naar beneden gesleurd. Het is 10 euro, zeiden ze dan.

Uiteindelijk zijn we dan toch van dat wasmachine af, muur geabumeerd en ik in de war omdat dit scenario zo bizar was.

Zo zie je maar, niets is gratis.