Als ouder weet je het wel. Kilo’s potloden, stiften, wasco’s, tekenboeken meesleuren als je eens op resto gaat. En er is altijd dat ene kleurtje dat je kwijtraakt.
Dit is niet alleen voor ouders hoor. Denk eens terug aan je kindertijd, toen je kleurde, verfde en tekende. Er was altijd dat ene potlood dat kleiner werd dan de andere. Of dat je zelfs kwijtraakte. Vaak je lievelingskleur. Rood, blauw, Roze, zelfs geel liep verloren en je ‘kon echt niet kleuren zonder die kleur’.
Als ouder heb ik zoveel en zovaak geïnvesteerd in kleurtjes.
In het begin in die dikke stiften van Stabilo. ‘Heel veilig’ bemerkten Stabilo en Kind en Gezin. Totdat je merkte dat je zoon van 2 een oranje tong had en je in paniek (op een zaterdag) naar de helpdesk belde van Stabilo: ‘Is het nu giftig of niet? WANT DIE VAN ONS ZIET ORANJE’. (In pure paniek, wel te verstaan, zoals het een goede moeder van een eerste betaamt.)
Dus, nu weten we ook: het is alleen giftig als hij de stift effectief op eet. (Gelukkig geef ik onze zoon op tijd eten zodat hij zich niet moet vergrijpen aan stiften.)
Maar goed, in elke set merkte ik dat een bepaalde kleur ontbrak. Dan was het eens rood, of eens blauw of eens geel, net wat ie op dat moment nodig had (met natuurlijk de bijhorende buien vandoen). Gelukkig zijn we over DIE buien.
Wat we vergeten zijn: de wasco’s. Voor de tekenschool hebben ze wasco-krijtjes nodig (dure merkkrijtjes), mooi afgeleverd in een doosje, waar de helft na 1 keer uitrolt. De wasco’s zijn dit jaar al zoveel keer uit de bijhorende doos gevlogen dat ik ze in een apart versheidsdoosje heb gestoken. (‘Houdt fris en vers voor 3 dagen’, zegt het doosje. Ik vertrouw erop.)
Vandaag vertrok de zoon op sportkamp, met zijn rugzak van de tekenschool, mooi leeggemaakt (dacht ik). ‘S avonds nat en blauw teruggekregen. Juist. 1 krijtje was ontsnapt en had de hele binnenkant blauw gekleurd.
Je gaat het zien: Morgen is net DAT zijn lievelingskleurtje.
sanjurosworld.com 