Mijn favoriete plaats: de bieb

Gisteren was het zover, sinds lang ben ik terug naar de bibliotheek gegaan en heb boeken geleend. Het was een eeuwigheid geleden dat ik er nog was, maar het voelde nog altijd even heerlijk.

Boekenwinkels, bibliotheken. Voor mij is het zoals binnenstappen in een andere wereld, eentje vol dromen, fantasie, horror.
Als kind ging ik heel graag naar de bib. Ik mocht, net als sommige anderen, al heel snel een kleurtje hoger gaan, naar de ‘jeugdafdeling’. Elke zaterdagmorgen mijn tasje vol boeken binnenbrengen, uren zoeken en lezen om dan met mijn nieuwe schatten terug naar huis te keren. Het gevoel dat ik krijg bij zulke plaatsen, bibliotheken, boekenwinkels, is overweldigend. Je kan me daar gerust een halve dag kwijtraken. (De zoon weet dit ondertussen en heeft een grote angst voor zulke plaatsen omdat hij me er nooit buitenkrijgt.)

Maar gisteren dus, voor de eerste keer sinds lang, terug naar de bib. De zoon raast door zijn leesboeken, dus financieel is het een betere optie. Ik mocht naar de kinderafdeling en, eerlijk, mocht de zoon niet aan het wachten zijn, had ik er een uur gezeten. Alle jeugdboeken en -schrijvers kwamen terug in mijn vizier, ik herinnerde de uuuren leesplezier. Zocht zelfs naar mijn lievelingsjeugdboeken, ‘Juniper’ en ‘Het heksenkind’ van Monica Furlong (niet gevonden, jammer). Dus ik, trots, met twee boeken van Walliams naar buiten. De zoon keek me een beetje verongelijkt aan, niet erg enthousiast.

Volgende keer neem ik hem mee en laat ik hem de wondere wereld van boeken zien. Daar, waar je kan verdwalen in fantasie, sprookjes, enge verhalen. Daar waar ik mijn hart ophaal en gelukkig ben.