De nieuwe James Webb-ruimtetelescoop heeft prachtige plaatjes opgeleverd. We kunnen nu nog beter kijken naar het verleden.
We hebben het decennia lang moeten doen met de Hubble, die op zich, echt wel zijn best deed. Maar in 2021 werd de nieuwe James Webb, een infraroodtelescoop, gelanceerd. Bestemming was het Langrangepunt L2, zich situerend op anderhalf miljoen kilometer van de aarde. (Dat is een beetje verder dan 8 uur rijden met de auto naar een vakantiebestemming. om je maar een ideetje te geven.) En nu, recent, kregen we de eerste prachtige foto’s.
Al jarenlang ben ik een fervente NASA-fan, waarbij ik missies volg en elke keer weer nieuwe dingen bijleer. Zo had je Cassini’s Grand Finale die maanden duurde vooraleer ze in de atmosfeer van Saturnus dook. Ik volgde elke duikvlucht en de allerlaatste momenten waren fenomenaal (kippenvel-momenten). Dan heb je nog Pluto’s Flyby van New Horizons (die zich nu in de Kuiperbelt situeert) en Juno die naar Jupiter en haar manen ging (en zich daar nog altijd bevindt). En natuurlijk onze Marsrovers.
Ik kan hier uren over doorgaan, starend in de diepte. Lezen over hoe het heelal al dan niet uitdijt, welke planeten, sterren, manen er zijn erkend, bijgekomen. Sterrenstelsels bestuderen. En toch zal ik het nooit omvatten, hoe groot het univers is, waar het begin of het einde is, wat er gebeurt als je verloren raakt in de ruimte.
En dus kijk ik maar naar de mooie foto’s van de nieuwe telescoop!