Het is eindelijk zover, er ligt een laagje sneeuw in België. “Woehoe”, juichen de kids.
Want alhoewel zo een laagje sneeuw heel mooi is om naar te kijken, kan het ook enorm glad zijn op de wegen.
Waarom zijn we zo dol op sneeuw? Het is wit, maagdelijk, mooi. Het levert heel leuke plaatjes op. Maar vooral, de kids zijn er dol op.
De laatste jaren sneeuwt het niet meer zo heftig in ons land, tegenover de winterlandschappen van vroeger, toen ikzelf nog een erwtje was. Hoeveel uren trokken we elkaar niet met de slee, gooiden we sneeuwballen, dartelden we in die koude, witte massa. Half bevroren, met rode wangetjes en tintelende vingers kregen we daarna warme melk of chocomelk. Heerlijk.
Als volwassenen, echter, reageren we er verschillend op. Je hebt nu eenmaal van die mensen die ELK jaar naar de ski-oorden trekken, maar je hebt ook van die koukleumen die zeggen: “ooh sneeuw! mooi hoor”, (vanuit een raam, lekker in de warmte.)
Ik hoor bij die laatste groep die zegt: “waaaauw, prachtig.” (En eerlijk, hoe heerlijk is het niet om de eerste krakende stappen te zetten in een laag sneeuw, om daarna gewoon heel hard uit te glijden en te vloeken op de rest van de wereld.) Dat terzijde, sneeuwlandschappen zorgen ook voor betoverende plaatjes.
Dus, we gaan vandaag de sneeuw omarmen, blij, vrolijk en koud wezen, en daarna een lekkere warme chocomelk (of Baileys) drinken voor die tintelende vingers en rode wangetjes.
sanjurosworld.com 