Hatsjoem…en we zijn weer vertrokken

Het is de periode van de pollen. Van maart tot september zijn de hooikoortsers onder ons eraan voor de moeite.

Maar wat is hooikoorts nu eigenlijk? En hoe komt het dat de ene er wel last van heeft en de andere niet? En helpt zo een pilletje wel echt?

Ik kan natuurlijk enkel maar uit eigen ervaring spreken. Mijn hooikoorts begon rond mijn 16de, toen ik op een dag ging wandelen met onze hond. Blijkbaar hadden de berken enorm wat stuifmeel en toen ik thuiskwam, waren mijn ogen reeds opgezwollen. Daarna ging het van kwaad naar erger en kwam er ook nog eens voedselallergie bij, vooral op kruid en onkruid.

We zijn er tegen gewapend, de zoon en ik. Pilletjes en neusdruppels, vaseline en zakdoekjes. Maar toch overkomt het ons elk jaar weer dat we een aanval krijgen. Dit vooral omdat het tamelijk onverwachts komt. Waar we in een slecht, koud jaar pas last krijgen in april, kan het in een warme winter al in februari beginnen.

Ik krijg vaak vragen of opmerkingen: “neem dan maar een pilletje.” Of, “goh, zo erg zal het niet zijn.” Of “stel je niet aan.” Of, nog erger, “probeer het gewoon eens.” Zeker bij mijn voedselallergie is dit niet aan te raden want een anafylactische shock is niet ver weg.

Eigenlijk is een allergische reactie een reactie van je lichaam die denkt dat het over slechte stoffen gaat. Jammer genoeg denkt mijn lichaam dat berken, pollen, gras en zand dit ook zijn, waardoor je ’s morgens je pilletje kan innemen, maar ’s avonds al gelijk aan je ogen en je ademhaling voelt dat er iets mis is. Of ’s nachts als je handen en voeten jeuken. Er is hier helemaal geen vaste standaard. De ene dag kan je er veel last van hebben, de andere niet. Ook de toestand van je lichaam is bepalend hiervoor, ben je moe en niet uitgerust, dan komt het al sneller.

We hebben dus een extra dosis voorgeschreven gekregen, omdat dat ene pilletje per dag niet helpt. Als we dus niet in het gras gaan zitten of naar een park gaan, vergeef ons. We weten zelf wel waarom.