Facebook wordt overweldigd door de eenhoorns en de regenbogen. Ter nagedachtenis aan Loes, een verkeersslachtoffertje.
Normaal doe ik zelf niet mee aan hypes. De reden waarom ik het nu toch doe, is niet alleen voor Loes, maar voor onze kinderen en voor alle verkeersslachtoffers, jong en oud.
De ouders zeggen: ‘Het heeft geen zin om boos te zijn op de chauffeur van de wagen’.
Ze hebben gelijk natuurlijk. Wrok levert niets op buiten verbitterdheid. Wie zijn wij om te oordelen?
Ongevallen met jonge kindjes zijn schrijnender omdat je een beetje toekomst verliest. Gezinnen zijn hierdoor gebroken omdat men het verlies niet te boven komt.
Ik zou er niet aan moeten denken dat onze zoon zoiets overkomt. Elke dag rijden we met de fiets naar school. En soms kan ik echt kwaad worden omdat hij niet goed uitkijkt.
Kinderen blijven kinderen. Ze reageren anders dan volwassenen, hebben een andere blik op de wereld. Een steen, stok, een eenhoorn, alles kan hen afleiden. (Ok, een eenhoorn zou me ook wel afleiden, eerlijk gezegd.)
Hij heeft al meermaals gevraagd om alleen naar huis te komen, maar eerljk gezegd, dat durven wij niet in deze stad. Ik merk op hoe opgejaagd iedereen met de auto is (deadlines halen, boodschappen doen, kinderen niet vergeten) (niet mee lachen, dat is mij al overkomen.) en ZO beu ben ik hem nog niet. (Ook al lijkt het soms wel anders.)
Visies zijn ook heel anders. Autobestuurders zien de wereld vanuit een ander perspectief dan fietsers of voetgangers. Om goed te zijn zou je zowel fietser, voetganger als autobestuurder moeten zijn. Zo weet je wie waar op let.
Als ik soms de zoon afzet per auto (bij slecht weer), merk ik heel veel stress in het verkeer. En dan weet ik dat we de juiste keuze maken door hem nog even naar school te begeleiden.
sanjurosworld.com 